สถิต
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต स्थित (สฺถิต); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສະຖິດ (สะถิด)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สะ-ถิด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-tìt |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-thit | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.tʰit̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
สถิต (คำอาการนาม การสถิต)