สนม
ดูเพิ่ม: สนิม
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สะ-หฺนม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-nǒm |
ราชบัณฑิตยสภา | sa-nom | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.nom˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ស្នំ (สฺนํ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ស្នំ (สฺนํ) หรือ ស្នម (สฺนม)
คำนาม[แก้ไข]
สนม
- เจ้าจอมมารดาหรือเจ้าจอมอยู่งาน ซึ่งทรงพระเมตตายกย่องขึ้นเป็นชั้นสูง โดยได้รับพระราชทานหีบหมากทองคำลงยา ราชาวดี เรียกว่า พระสนม
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ស្នុំ (สฺนุํ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ស្នុំ (สฺนุํ)
คำนาม[แก้ไข]
สนม
- (โบราณ) ข้าราชการในพระราชสำนัก ทำหน้าที่เกี่ยวกับพิธีศพ จัดดอกไม้ ดูแล รักษาเครื่องนมัสการ โกศ หีบ เป็นต้น เรียกว่า เจ้าพนักงานสนมพลเรือน
- (โบราณ) เขตพระราชฐาน เป็นที่กักบริเวณผู้มีฐานันดรศักดิ์แห่งราชวงศ์ หรือข้าทูลละอองธุลีพระบาทชั้นผู้ใหญ่ อยู่ใน ความควบคุมดูแลของพวกสนม, เรียกลักษณะที่ ถูกกักบริเวณเช่นนั้นว่า ติดสนม
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอีสาน สนม (“ชื่อพืชหญ้าชนิดหนึ่งเกิดในน้ำ”)
คำวิสามานยนาม[แก้ไข]
สนม
- ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
สนม
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/om
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมรเก่า
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเขมร/m
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาอีสาน
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอีสาน
- คำวิสามานยนามภาษาไทย
- ภาษาไทย:อำเภอในไทย
- ภาษาไทย:เพศหญิง
- ภาษาไทย:Royal residences
- ภาษาไทย:ราชาธิปไตย
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน
- ภาษาอีสาน terms with redundant head parameter