สมอ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-หฺมอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-mɔ̌ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-mo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.mɔː˩˩˦/(ส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ថ្ម (ถฺม), ภาษาลาว ສະມໍ (สะมํ); เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ ตะม่อ / ตอม่อ

รูปแบบอื่น

• ถมอ (หิน)

คำนาม

สมอ

1. (ร้อยกรอง) หิน
2. ของหนักที่ล่ามโซ่หรือเชือกอยู่กับเรือ เวลาจอดเรือใช้ทอดลงไปในน้ำให้เกาะพื้นเพื่อไม่ให้เรือเคลื่อนไปที่อื่น

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ស្រម៉ (สฺรม̎), សម៉ (สม̎)

คำนาม

สมอ

1. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์ Combretaceae ใช้ทำยาได้ เช่น สมอไทย (T. chebula Retz.), สมอพิเภก [T. bellirica (Gaertn.) Roxb.], สมอดีงู [T. citrina (Gaertn.) Roxb.ex Fleming]

รากศัพท์ 3

คำนาม

สมอ

1. ลูกฝ้าย