หมอบ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩬᨷ (หมอบ), ภาษาอีสาน หมอบ หรือ หมูบ, ภาษาลาว ໝອບ (หมอบ) หรือ ໝູບ (หมูบ), ภาษาไทลื้อ ᦷᦙᧇ (โมบ), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨾᩬᨷ (หมอบ) หรือ ᩉ᩠ᨾᩪᨷ (หมูบ), ภาษาไทใหญ่ မွပ်ႇ (ม่อ̂ป)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | หฺมอบ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mɔ̀ɔp |
| ราชบัณฑิตยสภา | mop | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mɔːp̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
หมอบ (คำอาการนาม การหมอบ)
- กิริยาที่คู้เข่าลงและยอบตัวให้ท่อนแขนส่วนล่างราบอยู่กับพื้น, ยอบตัวลงในอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น
- (ภาษาปาก) สิ้นเรี่ยวสิ้นแรง, ลุกไม่ขึ้น, หมดแรง, ล้มป่วย
- ถูกตีเสียหมอบ
- เป็นไข้เสียหมอบ
- เขาทำงานหนักติดต่อกันหลายวัน พอเสร็จงานก็หมอบ
- (ภาษาปาก) สะบักสะบอม
- เขาถูกอันธพาลรุมเสียหมอบ
- (ภาษาปาก) ไม่สู้ต่อ, ยอมแพ้
- (เกมไพ่) คว่ำหน้าไพ่ลงบนโต๊ะ
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 163.
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย หมอบ, ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩬᨷ (หมอบ), ภาษาลาว ໝອບ (หมอบ) หรือ ໝູບ (หมูบ), ภาษาไทลื้อ ᦷᦙᧇ (โมบ), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨾᩬᨷ (หมอบ) หรือ ᩉ᩠ᨾᩪᨷ (หมูบ), ภาษาไทใหญ่ မွပ်ႇ (ม่อ̂ป)
คำกริยา[แก้ไข]
หมอบ (คำอาการนาม การหมอบ)