หัวใจ
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]หัว + ใจ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ຫົວໃຈ (ห็วใจ), ไทใหญ่ ႁူဝ်ၸႂ် (หูวใจ), ไทลื้อ ᦷᦠᦺᦈ (โหไจ); เทียบความหมายตามตัวอักษรของจีน 心頭 / 心头
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หัว-ไจ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hǔua-jai |
| ราชบัณฑิตยสภา | hua-chai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hua̯˩˩˦.t͡ɕaj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]หัวใจ
- (กายวิภาคศาสตร์) อวัยวะภายในสำหรับฉีดเลือดให้หมุนเวียนเลี้ยงร่างกาย (คำลักษณนาม: ดวง)
- ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด
- เขาทำอย่างนี้เหมือนเป็นคนไม่มีหัวใจ
- ส่วนสำคัญของสิ่งต่าง ๆ
- อักษรย่อของหลักธรรมหรือข้อความต่าง ๆ ที่ผูกไว้เพื่อกำหนดจำได้ง่าย นิยมว่าเป็นของขลัง
- หัวใจอริยสัจ ว่า "ทุ. ส. นิ. ม."
- หัวใจนักปราชญ์ ว่า "สุ. จิ. ปุ. ลิ."
- หัวใจเศรษฐี ว่า "อุ. อา. ก. ส."
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]อวัยวะภายใน