หื้อ
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *haɰꟲ ซึ่ง /aɰ/ กลายเป็น /ɯ/, จากจีนยุคกลาง 許 (MC xjoX); ร่วมเชื้อสายกับไทย ให้, ลาว ໃຫ້ (ให้), ไทลื้อ ᦠᦹᧉ (หื้), ไทดำ ꪻꪬ꫁ (ให้), ไทใหญ่ ႁႂ်ႈ (ให้), ไทใต้คง ᥞᥬᥲ (ให้) หรือ ᥞᥫᥲ (เห้อ̂), อ่ายตน ꩭ်ၞ (ห์ฺว), อาหม 𑜑𑜧 (หว์), ปู้อี haec, จ้วง hawj
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /hɯː˦˦ʔ/
คำกริยา
[แก้ไข]หื้อ (คำอาการนาม ก๋ารหื้อ หรือ ก๋านหื้อ)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩨ᩶ (หื้)