ห่อ

ดูเพิ่ม: หอ, หือ, หื้อ, และ ห้อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰrɔːᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩬᩴ᩵ (หอํ่) หรือ ᩉᩕᩬᩴ᩵ (ห‍รอํ่), ลาว ຫໍ່ (หํ่), ไทลื้อ ᦠᦸᧈ (ห่อ̂), ไทดำ ꪬꪷ꪿ (หํ่), ไทขาว ꪬꪮꫀ, ไทใหญ่ ႁေႃႇ (ห่อ̂), ไทใต้คง ᥞᥨᥝᥱ (โห่ว), พ่าเก ꩭေႃ (หอ̂), อาหม 𑜍𑜦𑜡 (รอ̂), จ้วงแบบจั่วเจียง hoq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ห่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hɔ̀ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	ho
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hɔː˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ห่อ (คำอาการนาม การห่อ)

1. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น

คำนาม

ห่อ

1. ของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น

   ห่อพัสดุ

   ห่อของขวัญ

คำลักษณนาม

ห่อ

1. เรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น

   ขนมห่อหนึ่ง

   ข้าว 2 ห่อ