ห่อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩬᩴ᩵ (หอํ่), ภาษาลาว ຫໍ່ (หํ่), ภาษาไทลื้อ ᦠᦸᧈ (ห่อ̂), ภาษาไทดำ ꪬꪷ꪿ (หํ่), ภาษาไทใหญ่ ႁေႃႇ (ห่อ̂), ภาษาพ่าเก ꩭေႃ (หอ̂), ภาษาอาหม 𑜍𑜦𑜡 (รอ̂)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ห่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hɔ̀ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	ho
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hɔː˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ห่อ (คำอาการนาม การห่อ)

1. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น

คำนาม

ห่อ

1. ของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น

   ห่อพัสดุ

   ห่อของขวัญ

คำลักษณนาม

ห่อ

1. เรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น

   ขนมห่อหนึ่ง

   ข้าว 2 ห่อ