อง

ดูเพิ่ม: อัง, อิง, อึง, อึ้ง, อืง, อุ่ง, อุ้ง, อ่ง, และ อ้ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากเวียดนาม ông (อง, “คุณ (คำเติมหน้าชื่อ)”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ong
	ราชบัณฑิตยสภา	ong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔoŋ˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		องก์ องค์ องศ์

คำนาม

อง

1. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน

   องเชียงสือ

   องเชียงชุน

2. คำนำหน้าสมณศักดิ์พระสงฆ์อนัมนิกายชั้นปลัดขวาปลัดซ้ายและพระคณานุกรม

   องสรภาณมธุรส

   องสุตบทบวร

ภาษากฺ๋อง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔoŋ/

เลข

อง

1. สาม