อั๊ว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: อว. และ อั่ว

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (ua2) หรือฮกเกี้ยน (óa)[1]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์อั๊ว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงúua
ราชบัณฑิตยสภาua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔua̯˦˥/(สัมผัส)

คำสรรพนาม[แก้ไข]

อั๊ว

  1. ฉัน, ผม (ใช้โดยชาวไทยเชื้อสายจีน)

อ้างอิง[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

อั๊ว (คำอาการนาม ก๋ารอั๊ว หรือ ก๋านอั๊ว)

  1. ขย้อน