ข้ามไปเนื้อหา

อั๊ว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: อว. และ อั่ว

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (ua2) หรือภาษาฮกเกี้ยน (óa)[1]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์อั๊ว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงúua
ราชบัณฑิตยสภาua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔua̯˦˥/(สัมผัส)

คำสรรพนาม

[แก้ไข]

อั๊ว

  1. ฉัน, ผม (ใช้โดยชาวไทยเชื้อสายจีน)

อ้างอิง

[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

อั๊ว (คำอาการนาม ก๋ารอั๊ว หรือ ก๋านอั๊ว)

  1. ขย้อน