อิธ

ดูเพิ่ม: อธิ

ภาษาบาลี

รากศัพท์

อิม +‎ ธ (“อัพยย, แทนสัตตมีวิภัตติ”); จากสันสกฤตพระเวท इध (อิธ), จากสันสกฤต इह (อิห), จากอินโด-อารยันดั้งเดิม *Hidʰá, จากอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *Hidʰá, จากอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *h₁i-dʰe- (“here”).^[1] Compare บาลี idha, อเวสตะ 𐬌𐬛𐬁 (อิดา), 𐬌𐬜𐬀 (อิธะ).

The form ihá was generalized in Vedic to conform with other place-based adverbs ending in -ห, whereas the Middle Indo-Aryan languages generalized -ธ.

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

(อักษรละติน) idha
(อักษรพราหมี) 𑀇𑀥 (อิธ)
(อักษรเทวนาครี) इध (อิธ)
(อักษรเบงกอล) ইধ (อิธ)
(อักษรสิงหล) ඉධ (อิธ)
(อักษรพม่า) ဣဓ (อิธ) หรือ ဢိꩪ (อิธ)
(อักษรไทย) อิธะ
(อักษรไทธรรม) ᩍᨵ (อิธ)
(อักษรลาว) ອິຘ (อิธ) หรือ ອິຘະ (อิธะ)
(อักษรเขมร) ឥធ (อิธ)
(อักษรจักมา)

นิบาต

อิธ

ใน...นี้

คำกริยาวิเศษณ์

อิธ

ที่นี่

คำสรรพนาม

อิธ

(อิธ/อิมสฺมิํ/อิมมฺหิ ฐานสฺมิํ) อธิกรณการก เอกพจน์ของ อิม

คำคุณศัพท์

อิธ

อธิกรณการก เอกพจน์ของ อิม = อิมสฺมิํ, อิมมฺหิ, [[..]] (อิตถีลิงค์)

↑ Lubotsky, Alexander (2011) The Indo-Aryan Inherited Lexicon (in progress) (Indo-European Etymological Dictionary Project), Leiden University

[1] Lubotsky, Alexander (2011) The Indo-Aryan Inherited Lexicon (in progress) (Indo-European Etymological Dictionary Project), Leiden University

[1]