เกี๊ยว

ภาษาไทย

(1) เกี๊ยว

รากศัพท์

จากภาษาฮกเกี้ยน 餃 (kiáu)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เกี๊ยว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gíao
	ราชบัณฑิตยสภา	kiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kia̯w˦˥/(ส)

คำนาม

เกี๊ยว

1. ของกินชนิดหนึ่งใช้แผ่นแป้งสาลี ตัดเป็นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ห่อหมูสับเป็นต้น ต้ม นึ่ง หรือทอด

คำเกี่ยวข้อง

เกี๊ยวซ่า

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kíːaw/

คำกริยา

เกี๊ยว (คำอาการนาม ก๋ารเกี๊ยว หรือ ก๋านเกี๊ยว)

1. เคี้ยว

   เกี๊ยวเข้า

   เคี้ยวอาหาร