เก้กัง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เป็นไปได้ว่ายืมมาจากภาษาถิ่นภาษาใดภาษาหนึ่งของภาษาจีน 尷尬 (gāngà) โดยสลับคำหน้าหลัง ความหมายเหมือนไทย
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เก้-กัง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gêe-gang |
ราชบัณฑิตยสภา | ke-kang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /keː˥˩.kaŋ˧/(สัมผัส) |
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
เก้กัง (คำอาการนาม ความเก้กัง)
- ขวาง ๆ รี ๆ, กีดเกะกะ, (ใช้แก่กริยายืนและเดิน)