เข่า
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *χowᴮ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເຂົ່າ (เข็่า), ไทใหญ่ ၶဝ်ႇ (ข่ว), อาหม 𑜁𑜧𑜈𑜫 (ขว์ว์) หรือ 𑜁𑜧 (ขว์), จ้วง gaeuq, จ้วงแบบจั่วเจียง kaeuq
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เข่า | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kào |
| ราชบัณฑิตยสภา | khao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰaw˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เข่า
- ส่วนที่ต่อระหว่างขาส่วนบนกับขาส่วนล่าง สำหรับคู้ขาเข้าและเหยียดขาออก
- คุกเข่า
- ตีเข่า
- ขึ้นเข่า
- (สุโขทัย) เขา (ภูเขา หรือ เขาสัตว์)
การใช้
[แก้ไข]ราชาศัพท์ว่า พระชานุ
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (ตามนิรุกติศาสตร์) เข้า
คำนาม
[แก้ไข]เข่า