เข่า
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *χowᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຂົ່າ (เข็่า), ภาษาไทใหญ่ ၶဝ်ႇ (ข่ว), ภาษาอาหม 𑜁𑜧𑜈𑜫 (ขว์ว์) หรือ 𑜁𑜧 (ขว์)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaeuq, ภาษาจ้วง gaeuq
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เข่า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kào |
| ราชบัณฑิตยสภา | khao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰaw˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เข่า
การใช้[แก้ไข]
ราชาศัพท์ว่า พระชานุ
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- เข้า (สะกดตามภาษาลาว)
คำนาม[แก้ไข]
เข่า