เคี้ยว
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เคี้ยว | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kíao |
| ราชบัณฑิตยสภา | khiao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰia̯w˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɡiəwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨣ᩠ᨿ᩶ᩅ (คย้ว), เขิน ᨣ᩠ᨿᩴ᩶ (คยํ้), ลาว ຄ້ຽວ (ค้ยว), ไทลื้อ ᦵᦅᧁᧉ (เค้ว), ไทดำ ꪵꪁ꫁ꪫ (แกฺ้ว), ไทขาว ꪵꪁꪫꫂ, ไทใหญ่ ၵဵဝ်ႉ (เก๎ว), อาหม 𑜀𑜢𑜈𑜫 (กิว์)，จ้วงแบบจั่วเจียง keux，จ้วง geux
คำกริยา
[แก้ไข]เคี้ยว (คำอาการนาม การเคี้ยว)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เคี้ยว (คำอาการนาม ความเคี้ยว)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kiaw˦˥/
คำกริยา
[แก้ไข]เคี้ยว (คำอาการนาม การเคี้ยว)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯w
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำเมือง entries with incorrect language header
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีตัวอย่างการใช้