เชิด

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เช็ด

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เชิดเชิ็่ด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchə̂ətchə̂t
ราชบัณฑิตยสภาchoetchoet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰɤːt̚˥˩/(สัมผัส)/t͡ɕʰɤt̚˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

เชิด (คำอาการนาม การเชิด)

  1. ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น
    เชิดหน้า
    เชิดอก
  2. (ในเชิงเปรียบเทียบ) ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน ในคำว่า ถูกเชิด
  3. เมิน
    เขาถูกเชิดใส่

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เชิด

  1. ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น
    ปากเชิด
    จมูกเชิด
    หน้าเชิด

คำนาม[แก้ไข]

เชิด

  1. ชื่อเพลงไทยประเภทหนึ่ง ใช้บรรเลงในการแสดงกิริยาไปมาอย่างรวดเร็วหรือการเดินทางระยะไกล เรียกว่า เพลงเชิด
    เชิดกลอง
    เชิดฉิ่ง
    เชิดฉาน
    เชิดนอก
  2. ท่าโขนท่าหนึ่ง