เซื่อ
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɟɯəᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เชื่อ, ภาษาคำเมือง ᨩᩮᩬᩥ᩵ᩋ (เชอิ่อ), ภาษาลาว ເຊື່ອ (เซื่อ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦋᦲᧈ (เชี่), ภาษาไทดำ ꪹꪋ꪿ (เจ่̱), ภาษาไทใหญ่ ၸိူဝ်ႈ (เจิ้ว), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)
คำกริยา[แก้ไข]
เซื่อ (คำอาการนาม การเซื่อ)