เปลือย
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เปลือย, ภาษาลาว ເປືອຍ (เปือย), ภาษาไทดำ ꪹꪜꪥ (เปย), ภาษาไทลื้อ ᦵᦔᧀ (เปิย), ภาษาไทใหญ่ ပူၺ် (ปูญ)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เปฺลือย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplʉai |
| ราชบัณฑิตยสภา | plueai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /plɯa̯j˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เปลือย (คำอาการนาม ความเปลือย)
- ไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย
- เปลือยหลัง
- เปลือยไหล่
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) สิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- สายเปลือย
- สายไฟฟ้าที่ไม่มีผ้าหรือยางหุ้ม