เปลือย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เปลือย, ลาว ເປືອຍ (เปือย), คำเมือง ᨸ᩠ᩅ᩠ᨿ (ปวย), ไทดำ ꪹꪜꪥ (เปย), ไทลื้อ ᦵᦔᧀ (เปิย), ไทใหญ่ ပူၺ် (ปูญ)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เปฺลือย | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplʉai |
| ราชบัณฑิตยสภา | plueai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /plɯa̯j˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เปลือย (คำอาการนาม ความเปลือย)
- ไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย
- เปลือยหลัง
- เปลือยไหล่
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) สิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- สายเปลือย
- สายไฟฟ้าที่ไม่มีผ้าหรือยางหุ้ม