เผือก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เผือก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpʉ̀ʉak
ราชบัณฑิตยสภาphueak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɯa̯k̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰɯəkᴰ¹ᴸ (เผือก (ไม้ล้มลุก)), จากภาษาไทดั้งเดิม *prɯəkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜືອກ (เผือก), ภาษาไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜀𑜫 (ผึก์), ภาษาจ้วง biekภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pwek; เทียบภาษาสุ่ย qxgaags, ภาษาไหลดั้งเดิม *hraːk และ ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *biRaq (ซึ่งเป็นรากของ ภาษาไปวัน viaq, ภาษามาเลเซีย birah)

คำนาม[แก้ไข]

เผือก

เผือก (คำลักษณนาม หัว)

  1. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Colocasia esculenta (L.) Schott ในวงศ์ Araceae ต้นและใบคล้ายบอน หัวเมื่อทำให้สุกแล้วกินได้

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰɯəkᴰ¹ᴸ (เผือก (ขาว)), จากภาษาจีนยุคกลาง (MC baek); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜືອກ (เผือก), ภาษาไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pwek (เผือก); เทียบภาษาเบดั้งเดิม *pʰiakᴰ²

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เผือก

  1. ขาวอย่างผิดปรกติ
    ควายเผือก

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

แผลงมาจาก เสือก

คำกริยา[แก้ไข]

เผือก (คำอาการนาม การเผือก)

  1. (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) เข้าไปจุ้นจ้านในเรื่องของคนอื่น