เผือก
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เผือก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pʉ̀ʉak |
ราชบัณฑิตยสภา | phueak | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɯa̯k̚˨˩/ |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰɯəkᴰ, จากภาษาไทดั้งเดิม *prɯəkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜືອກ (เผือก), ภาษาไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜀𑜫 (ผึก์), ภาษาจ้วง biek; เทียบภาษาสุ่ย qxgaags, ภาษาไหลดั้งเดิม *hraːk และ ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *biRaq (ซึ่งเป็นรากของ ภาษาไปวัน viaq, ภาษามาเลย์ birah) ,ภาษาจ้วงใต้ pwek(เผือก)
คำนาม[แก้ไข]
เผือก (คำลักษณนาม หัว)
- ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Colocasia esculenta (L.) Schott ในวงศ์ Araceae ต้นและใบคล้ายบอน หัวทำให้สุกแล้วกินได้
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากภาษาจีนยุคกลาง 白 (MC bˠæk̚); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜືອກ (เผือก), ภาษาไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก) ,ภาษาจ้วงใต้ peg
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เผือก
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
แผลงมาจาก เสือก
คำกริยา[แก้ไข]
เผือก (คำอาการนาม การเผือก)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม หัว
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาจีนยุคกลาง
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก