ข้ามไปเนื้อหา

เฝ่ย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

แผลงมาจาก เห่ย

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เฝิ็่ย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงfə̀i
ราชบัณฑิตยสภาfoei
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/fɤj˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

เฝ่ย (คำอาการนาม ความเฝ่ย)

  1. (ภาษาปาก, สแลง) เชย, ไม่ทันสมัย, ไม่มีรสนิยม