เพียร
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แผลงมาจาก เวียร, จากภาษาสันสกฤต वीर्य (วีรฺย) หรือภาษาบาลี วิริย
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เพียน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | piian |
| ราชบัณฑิตยสภา | phian | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰia̯n˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | เพียน | |
คำนาม[แก้ไข]
เพียร