เมื้อ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເມືອ (เมือ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦙᦲ (เมี), ภาษาไทใหญ่ မိူဝ်း (เมิ๊ว)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เมื้อ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmʉ́ʉa
ราชบัณฑิตยสภาmuea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/mɯa̯˦˥/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

คำกริยา[แก้ไข]

เมื้อ

  1. (ล้าสมัย) ไป, กลับ
    เข้ารุกรวนทวนแทง รแรงเร่งมาหนา ถึงพิมพิสาครราช พระบาทขาดคอช้าง ขุนพลคว้างขวางรบ กันพระศพกษัตรีย์ หนีเมื้อเมืองท่านไท ครั้นพระศพเข้าได้ ลั่นเขื่อนให้หับทวาร ท่านนา
    (พระลอ)
    ธก็สั่งมนตรี แลไพร่ฟ้า ช้างม้าคลี่คืนเมื้อ โองการเชื้อสองพี่ คิดที่เราจะไป ก็ให้ผูกกระไดข่าวคอย ผู้รู้รอยชาวด่าน หว่านความรักชักชิด
    (พระลอ)