เรือน
ดูเพิ่ม: เรื้อน
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *rɯənᴬ⁴, จากไทดั้งเดิม *rɤːnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับปักษ์ใต้ เริน, อีสาน เฮือน, ลาว ເຮືອນ (เฮือน), คำเมือง ᩁᩮᩬᩥᩁ (เรอิร) หรือ ᩁᩮᩥ᩠ᨶ (เริน), เขิน ᩁᩮᩨ᩠ᨶ (เรืน), ไทลื้อ ᦵᦣᦲᧃ (เฮีน), ไทดำ ꪹꪭꪙ (เฮน), ไทขาว ꪭꪷꪙ, ไทใหญ่ ႁိူၼ်း (เหิ๊น), ไทใต้คง ᥞᥫᥢᥰ (เห๊อ̂น), อาหม 𑜍𑜢𑜤𑜃𑜫 (รึน์), ปู้อี raanz, จ้วง ranz, จ้วงแบบจั่วเจียง rwenz; เทียบจีนเก่า 廛 (OC *dan),[1] สุ่ย xgaanz, ต้งใต้ yanc, เบดั้งเดิม *zaːnᴬ² (ซึ่งเป็นรากของ Longtang Be zan²)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เรือน | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rʉʉan |
| ราชบัณฑิตยสภา | ruean | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /rɯa̯n˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เรือน
- สิ่งปลูกสร้างที่ยกพื้นและกั้นฝา มีหลังคาคลุม สำหรับเป็นที่อยู่, ที่อยู่ (คำลักษณนาม: เรือน หรือ หลัง)
- ทรวดทรง
- เรือนผม
- ที่รับเพชรพลอย
- เรือนแหวน
- จำนวน
- เงินเรือนหมื่น
- ราคาเรือนแสน
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]คำวิสามานยนาม
[แก้ไข]เรือน
คำลักษณนาม
[แก้ไข]เรือน
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Schuessler, A. (2007). ABC etymological dictionary of Old Chinese. University of Hawaii Press.
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /hɯan˧˧/
คำนาม
[แก้ไข]เรือน
- รูปแบบอื่นของ ᩁᩮᩬᩥᩁ (เรอิร)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɯa̯n
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม เรือน
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม หลัง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำวิสามานยนามภาษาไทย
- คำลักษณนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย