เรือน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เรื้อน

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *rɤːnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩮᩬᩥᩁ (เรอิร), ภาษาอีสาน เฮือน, ภาษาลาว ເຮືອນ (เฮือน), ภาษาไทลื้อ ᦵᦣᦲᧃ (เฮีน), ภาษาไทดำ ꪹꪭꪙ (เฮน), ภาษาไทใหญ่ ႁိူၼ်း (เหิ๊น), ภาษาไทใต้คง ᥞᥫᥢᥰ (เห๊อ̂น), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜤𑜃𑜫 (รึน์), ภาษาปู้อี raanz, ภาษาจ้วง ranz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง rwenz; เทียบภาษาจีนเก่า (OC *dan),[1] ภาษาสุ่ย xgaanz, ภาษาต้งใต้ yanc, ภาษาเบดั้งเดิม *zaːnᴬ² (ซึ่งเป็นรากของ Longtang Be zan²)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เรือน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงrʉʉan
ราชบัณฑิตยสภาruean
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/rɯa̯n˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

เรือน

  1. สิ่งปลูกสร้างที่ยกพื้นและกั้นฝา มีหลังคาคลุม สำหรับเป็นที่อยู่, ที่อยู่ (คำลักษณนาม เรือน หรือ หลัง)
  2. ทรวดทรง
    เรือนผม
  3. ที่รับเพชรพลอย
    เรือนแหวน
  4. จำนวน
    เงินเรือนหมื่น
    ราคาเรือนแสน

คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำวิสามานยนาม[แก้ไข]

เรือน

  1. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อาศเลษา มี 5 ดวง ดาวนกอยู่ในปล่อง หรือ ดาวอสิเลสะ ก็เรียก

คำลักษณนาม[แก้ไข]

เรือน

  1. ใช้เรียกนาฬิกา
    นาฬิกาเรือนหนึ่ง
    นาฬิกา 2 เรือน

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. Schuessler, A. (2007). ABC etymological dictionary of Old Chinese. University of Hawaii Press.

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เรือน

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩁᩮᩬᩥᩁ (เรอิร)