เหง็น
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰɲelᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เห็น, ภาษาลาว ເຫງັນ (เหงัน) หรือ ເຫັນ (เหัน), ภาษาเขิน ᩉᩮ᩠ᨶ (เหน), ภาษาไทลื้อ ᦠᦲᧃ (หีน), ภาษาไทดำ ꪹꪐꪸꪙ (เหฺญย̂น), ภาษาไทใหญ่ ႁဵၼ် (เหน), ภาษาไทใต้คง ᥞᥥᥢᥴ (เห๋น), ภาษาอาหม 𑜑𑜢𑜃𑜫 (หิน์)
คำนาม[แก้ไข]
เหง็น
- เห็น (สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม)