เห็ด

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰrwetᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຫັດ (เหัด), ภาษาคำเมือง ᩉᩮᩢ᩠ᨯ (เหัด), ภาษาไทใหญ่ ႁဵပ်း (เห๊ป) หรือ ႁႅပ်း (แห๊ป), ภาษาจ้วง raet, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง vid; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *hitᴰ²

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เห็ด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hèt
	ราชบัณฑิตยสภา	het
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/het̚˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		เห็จ

คำนาม

เห็ด (คำลักษณนาม ดอก)

1. ส่วนของเชื้อราหมวดหนึ่งที่ออกเป็นดอก แบ่งเป็น 2 พวก พวกหนึ่งไม่มีพิษ กินได้ เช่น เห็ดโคน เห็ดฟาง อีกพวกหนึ่งมีพิษ บางชนิดกินแล้วถึงตาย เช่น เห็ดระโงกหิน

   เห็ดขนาดใหญ่ดอกหนึ่ง โผล่ขึ้นที่บริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน

2. (ภาษาปาก, สแลง, ร้อยกรอง) อวัยวะเพศชายหรืออวัยวะเพศหญิง