เอก

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต एक (เอก) หรือภาษาบาลี เอก

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เอก	[เสียงสมาส] เอ-กะ-	[เสียงสมาส] เอก-กะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	èek	ee-gà-	èek-gà-
	ราชบัณฑิตยสภา	ek	e-ka-	ek-ka-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔeːk̚˨˩/	/ʔeː˧.ka˨˩./	/ʔeːk̚˨˩.ka˨˩./

คำคุณศัพท์

เอก

1. หนึ่ง (จำนวน)
2. ชั้นที่ 1 (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือวิทยฐานะ สูงกว่า โท)

   ร้อยเอก

   ข้าราชการชั้นเอก

   ปริญญาเอก

3. เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้ ◌่ ว่า ไม้เอก
4. ดีเลิศ

   กวีเอก

5. สำคัญ

   ตัวเอก

6. เรียกระนาดที่มีเสียงแกร่งกร้าวกว่าระนาดทุ้ม มีไม้แข็ง 2 อันสำหรับตี ว่า ระนาดเอก

คำนาม

เอก

1. (โบราณ) เรียกลูกหญิงคนที่ 7 ว่า ลูกเอก, คู่กับ ลูกชายคนที่ 7 ว่า ลูกเจ็ด