แชบ๊วย

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 青尾 (cên1 bhuê2, แปลตามตัวอักษร “หางเขียว/น้ำเงิน”) อาจเรียกผิดไปจากกุ้งกุลาดำที่มีลักษณะคล้ายกัน ซึ่งหางมีสีน้ำเงินจริง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แช-บ๊วย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chɛɛ-búai
	ราชบัณฑิตยสภา	chae-buai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰɛː˧.bua̯j˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

แชบ๊วย (คำลักษณนาม ตัว)

1. (กุ้ง~) ชื่อกุ้งทะเลชนิด Penaeus merguiensis De Man ในวงศ์ Penaeidae เมื่อเจริญเติบโตเต็มที่มีขนาดเล็กกว่ากุ้งกุลาดำ ตัวสีเหลืองอ่อน เปลือกใส พบตามชายฝั่งทะเลและในน้ำกร่อย