ข้ามไปเนื้อหา

แญ๊น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: แญ̂น และ แญ็น

ภาษาแสก

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

จากจีนเก่า (OC *ŋrɯn), จากซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *ŋul ~ (d-)ŋur; ร่วมเชื้อสายกับไทย เงิน, ลาว ເງິນ (เงิน), ไทลื้อ ᦇᦹᧃ (งืน), ไทดำ ꪹꪉꪷꪙ (เงํน), ไทใหญ่ ငိုၼ်း (งึ๊น), พ่าเก ငိုꩫ် (งึน์), อาหม 𑜂𑜢𑜤𑜃𑜫 (งึน์), ปู้อี nganz, จ้วง ngaenz

คำนาม

[แก้ไข]

แญ๊น

  1. เงิน (โลหะ)
  2. เงิน (สิ่งแลกเปลี่ยน)