แถ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | แถ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tɛ̌ɛ |
ราชบัณฑิตยสภา | thae | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰɛː˩˩˦/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
แถ (คำอาการนาม การแถ)
- อาการที่นกเป็นต้นเอียงปีกร่อนลง
- อาการที่ของแบน ๆ เช่นกระเบื้องหรือโปสต์การ์ด แฉลบหรือร่อนไปเฉียง ๆ
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- วัน ๆ ไม่เห็นทำการทำงาน ได้แต่แถไปโน่นไปนี่
- (ภาษาปาก, สแลง, ล่วงเกิน, ดูหมิ่น) เถียงหรือชี้แจงไปข้าง ๆ คู ๆ
ภาษาญ้อ[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
แถ
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 剃 (MC thejH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຖ (แถ), ภาษาจ้วงใต้ te (แถ)
คำกริยา[แก้ไข]
แถ (คำอาการนาม การแถ)
อ้างอิง[แก้ไข]
- เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2552). "รายการคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นอีสานที่คาดว่าจะเป็นคำศัพท์ร่วมเชื้อสายตระกูลไท–จีน." วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [1]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล่วงเกิน
- ศัพท์ภาษาไทยที่ดูหมิ่น
- คำหลักภาษาญ้อ
- คำกริยาภาษาญ้อ
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน
- ภาษาอีสาน terms with redundant head parameter
- คำสกรรมกริยาภาษาอีสาน