แป๊ะเจี๊ยะ
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากแต้จิ๋ว 白 (bêh8, “ขาว, ว่าง, เปล่า”) + 食 (ziah8, “กิน”)[1]
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | แป๊ะ-เจี๊ยะ | |
---|---|---|
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɛ́-jía |
ราชบัณฑิตยสภา | pae-chia | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɛʔ˦˥.t͡ɕia̯ʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม
[แก้ไข]แป๊ะเจี๊ยะ
ดูเพิ่ม
[แก้ไข]อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Notes on Modern Chinese Loanwords in Thai
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. (2550). พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: แม็ค. ISBN 978-974-412-139-4. หน้า 110.
- ↑ ไทยรัฐ. (2555, 17 พฤศจิกายน). ผลสอบดีเอสไอไม่พบโรงเรียนบดินทรเดชารับเงินแป๊ะเจี๊ยะ. [ออนไลน์]. เข้าถึงเมื่อ: 27 พฤศจิกายน 2555.
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- แต้จิ๋ว terms with non-redundant manual transliterations
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯ʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๊
- ไทย entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- หน้าที่ใช้ลิงก์พิเศษ ISBN
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้