แป๊ะเจี๊ยะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 白 (แป๊ะ, “ขาว, ว่าง, เปล่า”) + 食 (เจี๊ยะ, “กิน”)[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | แป๊ะ-เจี๊ยะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɛ́-jía |
| ราชบัณฑิตยสภา | pae-chia | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɛʔ˦˥.t͡ɕia̯ʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
แป๊ะเจี๊ยะ
- (ภาษาปาก) เงินกินเปล่า[2]
- โรงเรียนนี้เก็บแป๊ะเจี๊ยะแพงมาก
- (ภาษาปาก) เงินใต้โต๊ะ, ค่าน้ำร้อนน้ำชา, สินบน
- ผลสอบดีเอสไอไม่พบโรงเรียนบดินทรเดชารับเงินแป๊ะเจี๊ยะ[3]
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ Notes on Modern Chinese Loanwords in Thai
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. (2550). พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: แม็ค. ISBN 978-974-412-139-4. หน้า 110.
- ↑ ไทยรัฐ. (2555, 17 พฤศจิกายน). ผลสอบดีเอสไอไม่พบโรงเรียนบดินทรเดชารับเงินแป๊ะเจี๊ยะ. [ออนไลน์]. เข้าถึงเมื่อ: 27 พฤศจิกายน 2555.