โกน
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โกน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | goon |
ราชบัณฑิตยสภา | kon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koːn˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
โกน (คำอาการนาม การโกน)
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ขูดผมหรือขนด้วยคมมีด
คำนาม[แก้ไข]
โกน
- (พุทธ) ชื่อวันที่พระสงฆ์ในเมืองไทยปลงผม ตรงกับวันขึ้น 14 ค่ำ หรือ แรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็เป็นแรม 13 ค่ำ, คู่กับ วันพระ
- (พุทธ, ภาษาปาก) ชื่อวันก่อนวันพระวันหนึ่งได้แก่วันขึ้น 7 ค่ำ ขึ้น 14 ค่ำ แรม 7 ค่ำ และแรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็แรม 13 ค่ำ
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (1, 2) วันโกน
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากภาษาเขมร កូន (กูน, “ลูก”) [โกน]; เทียบภาษาเวียดนาม con
คำนาม[แก้ไข]
โกน
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
โกน
คำกริยา[แก้ไข]
โกน (อาการนาม การโกน)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/oːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทลื้อ/t+
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมร
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมร
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน