โกน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โกน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	goon
	ราชบัณฑิตยสภา	kon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/koːn˧/

รากศัพท์ 1

คำกริยา

โกน (คำอาการนาม การโกน)

1. ขูดผมหรือขนด้วยคมมีด

   โกนผม

คำแปลภาษาอื่น

ขูดผมหรือขนด้วยคมมีด

• เขิน: ᨡᩪᨯ (ขูด), ᨳᩣ (ถา)
• จีน:

  จีนกลาง: 剃 (zh) (tì), 刮 (zh) (guā)

• ไทลื้อ: ᦃᦳᧆᧈ (ฃุ่ด)

• ไทใหญ่: ထႃ (shn) (ถา)
• ลาว: ແຖ (lo) (แถ)
• อังกฤษ: shave (en) (เฌฝ)

คำนาม

โกน

1. (ศาสนาพุทธ) ชื่อวันที่พระสงฆ์ในเมืองไทยปลงผม ตรงกับวันขึ้น 14 ค่ำ หรือ แรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็เป็นแรม 13 ค่ำ, คู่กับ วันพระ
2. (ศาสนาพุทธ, ภาษาปาก) ชื่อวันก่อนวันพระวันหนึ่งได้แก่วันขึ้น 7 ค่ำ ขึ้น 14 ค่ำ แรม 7 ค่ำ และแรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็แรม 13 ค่ำ

คำพ้องความ

• (1, 2) วันโกน

รากศัพท์ 2

จากภาษาเขมร កូន (กูน, “ลูก”) [โกน]; เทียบภาษาเวียดนาม con (กอน)

คำนาม

โกน

1. ลูก

ภาษาอีสาน

คำนาม

โกน

1. โพรง

คำกริยา

โกน (อาการนาม การโกน)

1. กรน