โกน
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้]
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | โกน |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /koːn˧/ |
รากศัพท์ 1[แก้]
จากภาษาเขมร កូន (กูน, “ลูก”) [โกน]
คำนาม[แก้]
โกน
รากศัพท์ 2[แก้]
คำกริยา[แก้]
โกน (คำอาการนาม การโกน)
คำนาม[แก้]
โกน
- (ศาสนาพุทธ) ชื่อวันที่พระสงฆ์ในเมืองไทยปลงผม ตรงกับวันขึ้น 14 ค่ำ หรือ แรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็เป็นแรม 13 ค่ำ, คู่กับ วันพระ
- (ศาสนาพุทธ, ภาษาปาก) ชื่อวันก่อนวันพระวันหนึ่งได้แก่วันขึ้น 7 ค่ำ ขึ้น 14 ค่ำ แรม 7 ค่ำ และแรม 14 ค่ำ ถ้าเป็นเดือนขาดก็แรม 13 ค่ำ
คำพ้องความหมาย[แก้]
- (1, 2) วันโกน
ภาษาอีสาน[แก้]
คำนาม[แก้]
โกน
คำกริยา[แก้]
โกน (อาการนาม การโกน)
