โค้ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาไทย ก่ง, ก้งโค้ง, โกง, โก่ง, โก้งโค้ง, ภาษาลาว ໂຄ້ງ (โค้ง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โค้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kóong
	ราชบัณฑิตยสภา	khong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰoːŋ˦˥/

คำกริยา

โค้ง (คำอาการนาม การโค้ง)

1. น้อมลง, ทำให้น้อมลง

   โค้งคำนับ

   โค้งตัว

คำคุณศัพท์

โค้ง (คำอาการนาม ความโค้ง)

1. ลักษณะของเส้นหรือสิ่งที่มีรูปอย่างส่วนหนึ่งของวงกลม

   ทางโค้ง