โท
ดูเพิ่ม: โท่
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ទោ (โท), จากภาษาบาลี ทุ หรือ ทฺวิ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โท | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | too |
ราชบัณฑิตยสภา | tho | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰoː˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | โทร |
เลข[แก้ไข]
โท
- สอง
- ชั้นที่สอง (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่า เอก สูงกว่า ตรี)
- ร้อยโท
- ข้าราชการชั้นโท
- ปริญญาโท
การใช้[แก้ไข]
สมัยก่อนมีการแนะนำให้พูด "โท" แทน "สอง" ในหมายเลขโทรศัพท์ เพื่อให้แตกต่างจาก "สาม" เนื่องจากคุณภาพเสียงของระบบโทรศัพท์ในเวลานั้นค่อนข้างต่ำ ทำให้ "สอง" ได้ยินคล้าย "สาม" ทุกวันนี้ไม่จำเป็นต้องพูดเช่นนั้นแล้ว
คำนาม[แก้ไข]
โท
คำประสม[แก้ไข]
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰoː˧˧/
คำกริยา[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/oː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- เลขภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย:สอง
- ภาษาไทย:ชื่อตัวอักษรไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง