โพ้น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: โพ่น

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

อาจแผลงมาจาก พู้น; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน พุ้น, ภาษาลาว ພຸ້ນ (พุ้น), ภาษาคำเมือง ᨻᩩ᩶ᩁ (พุ้ร) หรือ ᨻᩪ᩶ᩁ (พู้ร), ภาษาเขิน ᨻᩩ᩵ᩁ (พุ่ร) หรือ ᨻᩩ᩶ᩁ (พุ้ร), ภาษาไทลื้อ ᦗᦳᧃᧈ (พุ่น) หรือ ᦘᦳᧃᧉ (ภุ้น), ภาษาไทใหญ่ ပုၼ်ႉ (ปุ๎น)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์โพ้น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpóon
ราชบัณฑิตยสภาphon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰoːn˦˥/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

โพ้น

  1. โน้น
    ไกลโพ้น

ภาษาชอง[แก้ไข]

เลข[แก้ไข]

โพ้น

  1. สี่