โสหุ้ย
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาหมิ่นใต้[1] 瑣 (ซ่อ[2], “จุกจิก, หยุมหยิม”) + 費 (หุ่ย[3], “สิ้นเปลือง, ใช้จ่าย”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | โส-หุ้ย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǒo-hûi |
ราชบัณฑิตยสภา | so-hui | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /soː˩˩˦.huj˥˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
โสหุ้ย