โอ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	oo
	ราชบัณฑิตยสภา	o
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔoː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

โอ

1. ส้มโอ
2. ชื่อลูกจันชนิดหนึ่ง

รากศัพท์ 2

คำนาม

โอ

1. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูง ห่างฝั่ง รูปร่างเพรียวคล้ายกระสวย บริเวณฐานครีบหูมีกลุ่มเกล็ดเล็ก ๆ ครีบหางเว้าลึก เช่น โอหม้อ หรือ โอดำ (Thunnus tonggol) โอลาย (Euthynnus affinis)

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 甌 (MC 'uw); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩰ (โอ) หรือ ᩒ (โอ), ภาษาลาว ໂອ (โอ); เทียบภาษามอญ အော (โอ)

คำนาม

โอ

1. ภาชนะเครื่องเขินอย่างหนึ่งสำหรับใส่ของ รูปคล้ายขัน มีขนาดต่าง ๆ, ต่อมาได้อนุโลมเรียกขันเคลือบทรงสูงว่า ขันโอ

   ถ้วยโถโอชาม

รากศัพท์ 4

เลียนเสียงธรรมชาติ

คำอุทาน

โอ

1. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่านึกอะไรขึ้นมาได้ หรือแสดงว่าสลดใจเป็นต้น

รากศัพท์ 5

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ o (“ชื่อเรียกอักษร O”)

คำนาม

โอ

1. อักษรละติน O/o

ดูเพิ่ม

• (อักษรละตินพื้นฐาน):  เอ  บี  ซี  ดี  อี  เอฟ  จี  เอช/เฮช  ไอ  เจ  เค  แอล  เอ็ม  เอ็น  โอ  พี  คิว  อาร์  เอส  ที  ยู  วี  ดับเบิลยู/ดับบลิว  เอกซ์/เอ็กซ์  วาย  แซด/ซี

รากศัพท์ 6

ตัดมาจาก โอเค, จากภาษาอังกฤษ OK (“ตกลง”) ย่อมาจาก all correct (“ครบถ้วนถูกต้อง”)

คำกริยา

โอ

1. อยู่ในเกณฑ์ดี
2. เห็นด้วย, ตกลง

คำอุทาน

โอ

1. เห็นด้วย, ตกลง

ภาษากฺ๋อง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔo/

คำนาม

โอ

1. คน