โอ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์โอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงoo
ราชบัณฑิตยสภาo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔoː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

โอ

  1. ส้มโอ
  2. ชื่อลูกจันชนิดหนึ่ง

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

โอ

  1. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูง ห่างฝั่ง รูปร่างเพรียวคล้ายกระสวย บริเวณฐานครีบหูมีกลุ่มเกล็ดเล็ก ๆ ครีบหางเว้าลึก เช่น โอหม้อ หรือ โอดำ (Thunnus tonggol) โอลาย (Euthynnus affinis)

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง (MC 'uw); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩰ (โอ) หรือ (โอ), ภาษาลาว ໂອ (โอ); เทียบภาษามอญ အော (โอ)

คำนาม[แก้ไข]

โอ

  1. ภาชนะเครื่องเขินอย่างหนึ่งสำหรับใส่ของ รูปคล้ายขัน มีขนาดต่าง ๆ, ต่อมาได้อนุโลมเรียกขันเคลือบทรงสูงว่า ขันโอ
    ถ้วยโถโอชาม

รากศัพท์ 4[แก้ไข]

เลียนเสียงธรรมชาติ

คำอุทาน[แก้ไข]

โอ

  1. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่านึกอะไรขึ้นมาได้ หรือแสดงว่าสลดใจเป็นต้น

รากศัพท์ 5[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ o (ชื่อเรียกอักษร O)

คำนาม[แก้ไข]

โอ

  1. อักษรละติน O/o

ดูเพิ่ม[แก้ไข]

รากศัพท์ 6[แก้ไข]

ตัดทอนจาก โอเค, จากภาษาอังกฤษ OK (ตกลง) ย่อมาจาก all correct (ครบถ้วนถูกต้อง)

คำกริยา[แก้ไข]

โอ

  1. อยู่ในเกณฑ์ดี
  2. เห็นด้วย, ตกลง

คำอุทาน[แก้ไข]

โอ

  1. เห็นด้วย, ตกลง

ภาษากฺ๋อง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

โอ

  1. คน