ใภ้
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *baɰꟲ (“ลูกสะใภ้”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໃພ້ (ใพ้), ภาษาคำเมือง ᨻᩱ᩶ (ไพ้), ภาษาเขิน ᨻᩱ᩶ (ไพ้), ภาษาไทลื้อ ᦺᦗᧉ (ไพ้), ภาษาไทใหญ่ ပႂ်ႉ (ใป๎), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง bawx (บางถิ่นใช้ luoz/luz), ภาษาจ้วง bawx
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ไพ้ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pái |
| ราชบัณฑิตยสภา | phai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaj˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ใภ้