ไฟฟ้า
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ไฟ + ฟ้า; บัญญัติตั้งแต่ พ.ศ. 2427 (สมัยรัชกาลที่ 5) เมื่อเริ่มมีไฟฟ้าใช้ในสยาม
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ไฟ-ฟ้า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fai-fáa |
ราชบัณฑิตยสภา | fai-fa | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /faj˧.faː˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ไฟฟ้า
- (ฟิสิกส์) พลังงานรูปหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องกับการแยกตัวออกมา หรือการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนหรือโปรตอนหรืออนุภาคอื่นที่มีสมบัติแสดงอำนาจคล้ายคลึงกับอิเล็กตรอนหรือโปรตอน ใช้ประโยชน์ก่อให้เกิดพลังงานอื่น เช่น ความร้อน แสงสว่าง การเคลื่อนที่
คำประสม[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
พลังงาน
|
คำสืบทอด[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- คำประสมภาษาไทย
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ภาษาไทย:ฟิสิกส์
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาญี่ปุ่น/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- อังกฤษ translations
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอิตาลี/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเขมร/t