ไฟฟ้า

ดูเพิ่ม: ไฟฟา และ ไฟ๊ฟ̂า

ภาษาไทย

รากศัพท์

ไฟ +‎ ฟ้า; บัญญัติตั้งแต่ พ.ศ. 2427 (สมัยรัชกาลที่ 5) เมื่อเริ่มมีไฟฟ้าใช้ในสยาม

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไฟ-ฟ้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fai-fáa
	ราชบัณฑิตยสภา	fai-fa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faj˧.faː˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

ไฟฟ้า

1. (ฟิสิกส์) พลังงานรูปหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องกับการแยกตัวออกมา หรือการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนหรือโปรตอนหรืออนุภาคอื่นที่มีสมบัติแสดงอำนาจคล้ายคลึงกับอิเล็กตรอนหรือโปรตอน ใช้ประโยชน์ก่อให้เกิดพลังงานอื่น เช่น ความร้อน แสงสว่าง การเคลื่อนที่

ลูกคำ

• กระเช้าไฟฟ้า
• การไฟฟ้า
• กำลังไฟฟ้า
• เก้าอี้ไฟฟ้า
• เครื่องใช้ไฟฟ้า
• ฉนวนไฟฟ้า
• ช่างไฟฟ้า
• ตัวนำไฟฟ้า
• ประจุไฟฟ้า
• ปลาดุกไฟฟ้า
• ปลาไหลไฟฟ้า
• พลังงานไฟฟ้า
• ไฟฟ้ากระแส
• ไฟฟ้ากระแสตรง
• ไฟฟ้ากระแสสลับ
• ไฟฟ้าสถิต
• แม่เหล็กไฟฟ้า
• รถไฟฟ้า
• วงจรไฟฟ้า
• ศักย์ไฟฟ้า
• สนามไฟฟ้า
• หลอดไฟฟ้า

 

คำแปลภาษาอื่น

พลังงาน

• จีน:

  จีนกลาง: 電 / 电 (zh) (diàn), 电 (zh) (diàn), 電氣 / 电气 (zh), 电气 (zh), 電能 / 电能 (zh), 电能 (zh)

• ญัฮกุร: ฟัยฟาʔ
• ญี่ปุ่น: 電気 (ja) (でんき, denki), 電力 (ja) (でんりょく, denryoku)
• ฝรั่งเศส: électricité (fr) ญ.
• รัสเซีย: электри́чество (ru) ก. (เอลเยกตริชเยซตโวฺ)
• ลาว: ໄຟຟ້າ (lo) (ไฟฟ้า)
• สเปน: electricidad (es) ญ.
• อังกฤษ: electricity (en)
• อาหรับ: كَهْرَبَاء‎ (ar) ช. (กัฮระบาอ)
• อิตาลี: elettrico (it), elettricità (it) ญ.
• ฮินดี: बिजली (hi) ญ. (พิชลี), विद्युत (hi) ญ. (วิทฺยุต), बर्क (hi) ญ. (พรฺก)
• เขมร: ហ្វៃហ្វា (หฺไวหฺวา), អគ្គិសនី (อคฺคิสนี), ភ្លើង (km) (ภฺเลิง)
• เยอรมัน: Elektrizität (de) ญ.
• เอสเปรันโต: elektro
• ไทใหญ่: ၽႆးၽႃႉ (ไผ๊ผ๎า), ၾႆးၾႃႉ (ไฝ๊ฝ๎า)
• ไอซ์แลนด์: rafmagn (is) ก.

คำสืบทอด

• → คำเมือง: ᨼᩱᨼ᩶ᩣ (ไฟฟ้า)
• → ลาว: ໄຟຟ້າ (ไฟฟ้า)
• → ไทลื้อ: ᦺᦝᦝᦱᧉ (ไฟฟ้า)
• → ไทดำ: ꪼꪡꪡ꫁ꪱ (ไฟฟ้า)
• → ญัฮกุร: ฟัยฟาʔ
• → ทะวืง: พัยพา / ฟัยฟา
• → ไทใหญ่: ၽႆးၽႃႉ (ไผ๊ผ๎า) / ၾႆးၾႃႉ (ไฝ๊ฝ๎า)
• → แสก: ไฟ๊ฟ̂า
• → เขมร: ហ្វៃហ្វា (หฺไวหฺวา)