ນາງ

ดูเพิ่ม: ນ່າງ

ภาษาลาว

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *naːŋᴬ⁴, จากไทดั้งเดิม *naːŋᴬ, จากจีนเก่า 娘 (OC *naŋ, “หญิงสาว”); ร่วมเชื้อสายกับไทย นาง, คำเมือง ᨶᩣ᩠ᨦ (นา‍ง), ไทลื้อ ᦓᦱᧂ (นาง), ไทดำ ꪙꪱꪉ (นาง), ไทใหญ่ ၼၢင်း (น๊าง), ไทใต้คง ᥘᥣᥒᥰ (ล๊าง) หรือ ᥢᥣᥒᥰ (น๊าง), อ่ายตน ꩫင် (นง์), อาหม 𑜃𑜂𑜫 (นง์); ร่วมเชื้อสายผ่านภาษาจีนเก่า: เขมรเก่า នាង (นาง), nâ, nõ, เขมร នាង (นาง), เวียดนาม nàng (หนั่ง), พม่า နန်း (นน์:)

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [naːŋ˧˥]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [naːŋ˩˨]
• การแบ่งพยางค์: ນາງ
• สัมผัส: -aːŋ

คำนาม

ນາງ • (นาง)

1. นาง