ເຜົາ

ดูเพิ่ม: ເຜົ່າ และ ເຜົ້າ

ภาษาลาว

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰawᴬ¹, จากไทดั้งเดิม *prawᴬ; เทียบจีนยุคกลาง 炮 (MC baew, “อบ; เผา”); ร่วมเชื้อสายกับไทย เผา, อีสาน เผา, คำเมือง ᨹᩮᩢᩣ (เผัา), เขิน ᨹᩮᩢᩣ (เผัา), ไทลื้อ ᦕᧁ (เผา), ไทดำ ꪹꪠꪱ (เฝา), ไทขาว ꪹꪞꪱ, ไทใหญ่ ၽဝ် (ผว), ไทใต้คง ᥚᥝᥴ (เผ๋า), อาหม 𑜇𑜧 (ผว์), จ้วง byaeu

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [pʰaw˩(˧)]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [pʰaw˥˧˧]
• การแบ่งพยางค์: ເຜົາ
• สัมผัส: -aw

คำกริยา

ເຜົາ • (เผ็า) (คำอาการนาม ການເຜົາ)

1. (สกรรม) เผา