จากภาษาไทดั้งเดิม *wɯǝŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ฟาง, ภาษาคำเมือง ᨼᩣ᩠ᨦ (ฟาง), ภาษาอีสาน เฟือง, ภาษาไทใหญ่ ၽိူင်း (เผิ๊ง) หรือ ၾိူင်း (เฝิ๊ง), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜂𑜫 (ผึง์), ภาษาปู้อี feangz
ເຟືອງ • (เฟือง)