ເສິກ
ดูเพิ่ม: ເສກ
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sɤkᴰ¹ˢ (“ศัตรู; สงคราม”)[1], จากภาษาจีนเก่า 賊 (OC *zɯːɡ, “โจร”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ศึก, ภาษาคำเมือง ᩈᩮᩥᩢ᩠ᨠ (เสิัก), ภาษาอีสาน เสิก, ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᦲᧅ (เสีก), ภาษาไทดำ ꪹꪎꪷꪀ (เสํก), ภาษาไทขาว ꪎꪷꪀ, ภาษาไทใหญ่ သိုၵ်း (สึ๊ก), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜤𑜀𑜫 (สึก์)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [sɤk̚˧˥]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [sɤk̚˩˨]
- การแบ่งพยางค์: ເສິກ
- สัมผัส: -ɤk̚
คำนาม[แก้ไข]
ເສິກ • (เสิก)
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ 1.0 1.1 Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.