တူဝ်ၸဝ်ႈၵဝ်ႇ
ภาษาไทใหญ่[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
တူဝ် (ตูว, “ตัว”) + ၸဝ်ႈ (จ้ว, “เจ้า”) + ၵဝ်ႇ (ก่ว, “เก่า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขิน ᨲ᩠ᩅᩫᨧᩮᩢ᩶ᩣᨠᩮᩢ᩵ᩣ (ตว็เจั้าเกั่า)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /toː˨˦.t͡ɕaw˧˧˨.kaw˩/
- คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /ต๋+โ-.จ̄+เ-า.ก่+เ-า/
- สัมผัส: -aw
คำสรรพนาม[แก้ไข]
တူဝ်ၸဝ်ႈၵဝ်ႇ • (ตูวจ้วก่ว)
คำพ้องความ[แก้ไข]
ตัวเอง
- တူဝ်ၵဝ်ႇ (ตูวก่ว)