တူဝ်ၸဝ်ႈၵဝ်ႇ
ภาษาไทใหญ่
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]တူဝ် (ตูว, “ตัว”) + ၸဝ်ႈ (จ้ว, “เจ้า”) + ၵဝ်ႇ (ก่ว, “เก่า”); ร่วมเชื้อสายกับเขิน ᨲ᩠ᩅᩫᨧᩮᩢ᩶ᩣᨠᩮᩢ᩵ᩣ (ตว็เจั้าเกั่า)
การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /toː˨˦.t͡ɕaw˧˧˨.kaw˩/
- เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: ต๋+โ-.จ̄+เ-า.ก่+เ-า
- สัมผัส: -aw
คำสรรพนาม
[แก้ไข]တူဝ်ၸဝ်ႈၵဝ်ႇ • (ตูวจ้วก่ว)
คำพ้องความ
[แก้ไข]ตัวเอง
- တူဝ်ၵဝ်ႇ (ตูวก่ว)