သိုၵ်း
หน้าตา
ภาษาไทใหญ่
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *sɤkᴰ¹ˢ (“ศัตรู; สงคราม”)[1], จากจีนเก่า 賊 (OC *zɯːɡ, “โจร”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับไทย ศึก, คำเมือง ᩈᩮᩥᩢ᩠ᨠ (เสิัก), อีสาน เสิก, ลาว ເສິກ (เสิก), ไทลื้อ ᦵᦉᦲᧅ (เสีก), อาหม 𑜏𑜢𑜤𑜀𑜫 (สึก์)
การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /sʰɯk̚˥/
- เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: ส๊ืก
- สัมผัส: -ɯk̚
คำนาม
[แก้ไข]သိုၵ်း • (สึ๊ก)
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]- လုၵ်ႈသိုၵ်း (ลุ้กสึ๊ก)
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ 1.0 1.1 Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.