ជើង

ภาษาเขมร

สืบทอดจากเขมรเก่า ជេង៑ (เชงฺ), ជេង (เชง), ជើង (เชิง), จากมอญ-เขมรดั้งเดิม *ɟuŋ ~ *ɟuəŋ ~ *ɟəŋ; ร่วมเชื้อสายกับบะห์นัร jơ̆ng, มอญ ဇိုၚ် (ชิุง์) และเวียดนาม chân (เจิน); ในกลุ่มมุนดา: สันถาลี ᱡᱟᱝᱜᱟ (ชะงคะ)

พยางค์	ជើង
การแผลงเป็นอักษรโรมัน	cəəng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}	/cəːŋ/

ជើង • (เชิง)