ᥛᥨᥝᥴ

ภาษาไทใต้คง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰmɔːᴬ¹ (“หมอผี”), จากไทดั้งเดิม *ʰmoːᴬ (“หมอผี”), จากจีนเก่า 巫 (OC *ma); ร่วมเชื้อสายกับไทย หมอ, คำเมือง ᩉ᩠ᨾᩬᩴ (ห‍มอํ), ลาว ໝໍ (ห‍มํ), เขิน ᩉ᩠ᨾᩳ (ห‍มอ), ไทลื้อ ᦖᦸ (ห‍มอ̂), ไทใหญ่ မေႃ (มอ̂), อาหม 𑜉𑜦𑜡 (มอ̂), 𑜈𑜦𑜡 (บอ̂), หรือ 𑜈𑜨𑜦𑜡 (บฺวอ̂), จ้วง mo (ในคำ bohmo), จ้วงแบบหนง moa

คำนาม

ᥛᥨᥝᥴ (โม๋ว) (อักขรวิธี 1963 ᥛᥨᥝ́)

1. หมอ
2. ผู้รู้

คำกริยา

ᥛᥨᥝᥴ (โม๋ว) (อักขรวิธี 1963 ᥛᥨᥝ́)

1. สามารถ