ᦔᦳᧂᧈ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /puŋ˧˥/

รากศัพท์ 1

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 丰 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), ภาษาอีสาน ป่ง, ภาษาลาว ປົ່ງ (ป็่ง), ภาษาเขิน ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), ภาษาไทใหญ่ ပူင်ႇ (ปู่ง)

คำกริยา

ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦔᦳᧂᧈ)

1. ผลิ, แตกยอด, งอก

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาพม่า ပုံ (ปุํ, “รูปร่าง; รูปภาพ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ပုင်ႇ (ปุ่ง) หรือ ပုမ်ႇ (ปุ่ม)

คำนาม

ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง) (คำลักษณนาม ᦢᦲᧃᧉ หรือ ᦶᦕᧃᧈ)

1. รูปภาพ, แผนภูมิ, แผนภาพ

   ᦔᦳᧂᧈ ᦓᦲᦰ ᦔᦲᧃ ᦕᦴᧉ ᦉᦜᦱᧈ ᦋᦱᧂᧈ ᦔᧁᧈ ᦔᦲᧈ

   ปุ่ง นีะ ปีน ผู้ สหฺล่า ช่าง เป่า ปี่

   รูปภาพนี้เป็นผู้ชำนาญเป่าปี่