ᦕᦳᧅᧈ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰuːk̚˧˥/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰuːkᴰ¹ᴸ, จากภาษาไทดั้งเดิม *cm̩.rukᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ผูก, ภาษาคำเมือง ᨹᩪᨠ (ผูก), ภาษาเขิน ᨹᩪᨠ (ผูก), ภาษาลาว ຜູກ (ผูก), ภาษาไทใหญ่ ၽုၵ်ႇ (ผุ่ก), ภาษาพ่าเก ၸုက် (ผุก์), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜀𑜫 (ผุก์)

คำกริยา

ᦕᦳᧅᧈ (ผุ่ก) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦕᦳᧅᧈ)

1. (สกรรม) ผูก

คำประสม

ผูก

ᦕᦳᧅᧈᦙᧆ (ผุ่กมัด)

คำลักษณนาม

ᦕᦳᧅᧈ (ผุ่ก)

1. ผูก

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ၽုၵ်ႇ (ผุ่ก)

คำกริยา

ᦕᦳᧅᧈ (ผุ่ก) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦕᦳᧅᧈ)

1. (สกรรม) ปลูก

คำประสม

ปลูก

ᦕᦳᧅᧈᦋᦹᧈ (ผุ่กชื่) ᦕᦳᧅᧈᦋᦹᧈᦋᧄᦵᦉᧂ (ผุ่กชื่ชัมเสง)

ᦖᦱᧅᦕᦳᧅᧈᦟᦴᧅᦺᦙᧉ (หฺมากผุ่กลูกไม้)