ᦕᦳᧅᧈ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰuːk̚˧˥/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰuːkᴰ¹ᴸ, จากไทดั้งเดิม *cm̩.rukᴰ; ร่วมเชื้อสายกับไทย ผูก, คำเมือง ᨹᩪᨠ (ผูก), เขิน ᨹᩪᨠ (ผูก), ลาว ຜູກ (ผูก), ไทใหญ่ ၽုၵ်ႇ (ผุ่ก), พ่าเก ၸုက် (ผุก์), อาหม 𑜇𑜤𑜀𑜫 (ผุก์)

คำกริยา

ᦕᦳᧅᧈ (ผุ่ก) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦕᦳᧅᧈ)

1. (สกรรม) ผูก

ลูกคำ

ผูก

• ᦕᦳᧅᧈᦙᧆ (ผุ่กมัด)

| |

คำลักษณนาม

ᦕᦳᧅᧈ (ผุ่ก)

1. ผูก

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับไทใหญ่ ၽုၵ်ႇ (ผุ่ก)

คำกริยา

ᦕᦳᧅᧈ (ผุ่ก) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦕᦳᧅᧈ)

1. (สกรรม) ปลูก

ลูกคำ

ปลูก

• ᦕᦳᧅᧈᦋᦹᧈ (ผุ่กชื่)
• ᦕᦳᧅᧈᦋᦹᧈᦋᧄᦵᦉᧂ (ผุ่กชื่ชัมเสง)

| |

• ᦖᦱᧅᦕᦳᧅᧈᦟᦴᧅᦺᦙᧉ (ห‍มากผุ่กลูกไม้)