ᨪᩣ᩠ᨿ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zaːjᴬ⁴, จากไทดั้งเดิม *zwɯəjᴬ, จากจีนเก่า 沙 (OC *sraːl, *sraːls); ร่วมเชื้อสายกับไทย ทราย, คำเมือง ᨪᩣ᩠ᨿ (ซาย), ลาว ຊາຍ (ซาย), ไทลื้อ ᦌᦻ (ซาย), ไทใหญ่ သၢႆး (ส๊าย), ไทใต้คง ᥔᥣᥭᥰ (ส๊าย), อาหม 𑜏𑜩 (สย์) หรือ 𑜏𑜩𑜤 (สาย์), จ้วง saiz, จ้วงแบบหนง saiz

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /saːj˧˧/

คำนาม

ᨪᩣ᩠ᨿ (ซาย)

1. ทราย

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) ซาย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zaːjᴬ⁴, จากไทดั้งเดิม *zwɯəjᴬ, จากจีนเก่า 沙 (OC *sraːl, *sraːls); ร่วมเชื้อสายกับไทย ทราย, ลาว ຊາຍ (ซาย), ไทลื้อ ᦌᦻ (ซาย), เขิน ᨪᩣ᩠ᨿ (ซาย), ไทใหญ่ သၢႆး (ส๊าย), ไทใต้คง ᥔᥣᥭᥰ (ส๊าย), อาหม 𑜏𑜩 (สย์) หรือ 𑜏𑜩𑜤 (สาย์), จ้วง saiz, จ้วงแบบหนง saiz

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /saːj˧˧/

คำนาม

ᨪᩣ᩠ᨿ (ซาย)

1. ทราย