ᨲ᩠ᩅᩫᨧᩮᩢ᩶ᩣᨠᩮᩢ᩵ᩣ
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ᨲ᩠ᩅᩫ (ตว็, “ตัว”) + ᨧᩮᩢ᩶ᩣ (เจั้า, “เจ้า”) + ᨠᩮᩢ᩵ᩣ (เกั่า, “เก่า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ တူဝ်ၸဝ်ႈၵဝ်ႇ (ตูวจ้วก่ว)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /toː˧˨˥.t͡ɕaw˧˧ʔ.kaw˨˨/
คำสรรพนาม[แก้ไข]
ᨲ᩠ᩅᩫᨧᩮᩢ᩶ᩣᨠᩮᩢ᩵ᩣ (ตว็เจั้าเกั่า)
คำพ้องความ[แก้ไข]
ตัวเอง
- ᨲ᩠ᩅᩫᨠᩮᩢ᩵ᩣ (ตว็เกั่า)