ᨳ᩠ᩅᩫ᩵
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰuəᴮ¹, จากภาษาจีนยุคกลาง 豆 (MC duwH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ถั่ว, ภาษาคำเมือง ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่), ภาษาลาว ຖົ່ວ (ถ็่ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦏᧈ (โถ่), ภาษาไทดำ ꪖ꪿ꪺ (ถั่ว), ภาษาไทขาว ꪖꪺꫀ, ภาษาไทใหญ่ ထူဝ်ႇ (ถู่ว), ภาษาไทใต้คง ᥗᥨᥝᥱ (โถ่ว), ภาษาพ่าเก ထုဝ် (ถุว์), ภาษาอาหม 𑜌𑜥 (ถู) (ในคำ 𑜉𑜀𑜫𑜌𑜥 (มก์ถู))
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰoː˨˨/
คำนาม[แก้ไข]
ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰuəᴮ¹, จากภาษาจีนยุคกลาง 豆 (MC duwH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ถั่ว, ภาษาเขิน ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่), ภาษาลาว ຖົ່ວ (ถ็่ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦏᧈ (โถ่), ภาษาไทดำ ꪖ꪿ꪺ (ถั่ว), ภาษาไทขาว ꪖꪺꫀ, ภาษาไทใหญ่ ထူဝ်ႇ (ถู่ว), ภาษาไทใต้คง ᥗᥨᥝᥱ (โถ่ว), ภาษาพ่าเก ထုဝ် (ถุว์), ภาษาอาหม 𑜌𑜥 (ถู) (ในคำ 𑜉𑜀𑜫𑜌𑜥 (มก์ถู))
คำนาม[แก้ไข]
ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาเขินที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเขินที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเขิน
- คำนามภาษาเขิน
- ศัพท์ภาษาเขินที่มีอักษรคู่และไม้เอก
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทธรรม
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่ไม่มี nod-alt